تلویزیون می تواند عامل مؤثری در رشد و تحول سیستمهای ارزشی، و شکل دهنده رفتار باشد؛ ولی متأسفانه بسیاری از برنامه های تلویزیون مروّج خشونت هستند. با تحقیق در مورد تأثیر برنامه های خشونت آمیز تلویزیون بر کودکان و نوجوانان، معلوم شده است که آنها :
* ترس از خشونت ندارند.
* به تدریج می پذیرند که خشونت راهی برای حل مشکل است.
نمایش خشونت در رسانه
نزاع خیابانی
اول: گوینده رادیو در حال خواندن خبری است که در یک درگیری خیابانی مردی به‌دلیل فشار عصبی ناشی از ترافیک تکراری یا گرمای هوا به راننده دیگری که با او درگیری لفظی پیدا کرده بود، حمله کرده و او را به‌شدت زخمی کرده است.
دوم: در یکی از بخش‌های مهم خبری، مجری تلویزیون روی تصاویری از شلوغی خیابان، خبری را اعلام می‌کند که طی آن هواداران یکی از تیم‌های فوتبال پس از باخت تیمشان دست به تخریب اموال عمومی زده و به زد و خورد با طرفداران تیم مقابل پرداخته‌اند.
خبرهای بی‌شماری از این دست که حاکی از نزاع و درگیری خیابانی در ایران و کشورهای مختلف جهان است، هر روز از صدا و سیما در حال مخابره است. خبرهای این‌چنینی اگرچه در لحظه انتشار آن تازگی خود را دارند اما به‌دلیل تکرار در رسانه‌های دیداری و شنیداری‌مان دیگر جنبه شگفتی خود را از دست داده‌اند و از سوی مخاطبان دیگر به‌عنوان عملی عادی تلقی می‌شود. کم‌کم اینکه مردم در پی فشار ناشی از گرمی و سردی هوا، آلودگی، منتظرماندن در صف‌های طولانی مراکز خرید، بانک‌ها یا ترافیک چند ساعته در خیابان‌ها کلافه شده و هر لحظه ممکن است با یک درگیری به همدیگر حمله کرده و دچار نزاع و درگیری شوند، به مسئله‌ای طبیعی و گریز‌ناپذیر تبدیل شده است.